Daan van Geijlswijk

Over mijn werk

Ik denk dat ik bij mijn werk steeds beweeg tussen onderbewustzijn en bewustzijn. De beelden komen uit mijn onderbewustzijn, als een hand die verschijnt vanuit een verlaten meer. Daar richt ik me op. Van daaruit schep ik.

Zoals een meer een waterspiegel heeft met een onder en een boven, zo zie ik meerdere spiegels lopen tussen zichtbaar en onzichtbaar, onder- en bovengronds, dagelijkse- en mythische werkelijkheid, dromen en waken, cultuur en natuur, mens en beest. Leven en dood.

Het mysterie bestaat voor mij, als een geur die je opeens weer oppikt, waar je je opeens weer bewust van wordt. Je kunt het mysterie ervaren bij een boven je uittorenende massieve berg, de maanglans op een rivier, in de blik van een hert dat je aankijkt. Het is het gebied waar we ons precies op de waterspiegel bevinden, waar alles tegelijk is. Voor mij is de mystieke ervaring van het geheel te benaderen vanuit meditatie of vanuit een directe gerichtheid op het mysterie. Het is een plek, waar alles tegelijk is en tot stilstand komt. Een ongelooflijk krachtige ervaring en tegelijk o zo ongrijpbaar.

Meestal gebruik ik eenvoudige techniek om objecten te maken. Het scheppingsproces is echter altijd met pen en papier. Boeken vol. Van tekening naar fysiek object is een langzamer proces, waarbij ook praktische beperkingen een rol spelen, maar ik hoop nog veel meer te kunnen realiseren. Hoewel sommige kunstenaars laten zien dat tekeningen alleen ook veel kunnen doen, zou ik de meeste werken toch liever wel willen realiseren. In het maakproces zit namelijk ook nog veel ontwikkeling, waarbij je het werk als het ware beter leert kennen en je bereikt een ander publiek. Gelukkig zijn er nog wel een aantal werken die vrij simpel te maken zijn.

Zo kom ik als vanzelf bij het onderwerp van tentoonstelling. Zonder dogmatisch te worden is voor mij de publieke ruimte de meest motiverende plek om werk voor te maken. Ik wil graag een breed publiek raken, een directe prikkel overbrengen, als een stroomstootje. Direct, zonder te veel taal nodig te hebben. Daarom kijk ik ook naar nieuwe manieren en plekken om publiek te bereiken. De ontaarde boom is daarvan een mooi voorbeeld, maar ook de crucifix reeks.

Vind(t) u of je het leuk om mee te doen bij het realiseren van nieuwe werken? Wordt dan mini-maecenas. Dat kan van alles betekenen, we kunnen daar op een creatieve manier inhoud aan geven. Misschien heeft u een tuin die aan een goed bezochte locatie grenst? Misschien heeft uw bedrijf regelmatig veel resthout, dat u kunt doneren? Misschien bent u een bekwame houtbewerker? Misschien wilt u geld geven om de realisatiekosten te dekken? Misschien heeeft u een vrachtwagen om spullen te vervoeren of een hijskraan? Misschien kunt u ingewikkelde technische zaken doorrekenen? Alle vormen zijn mogelijk en interessant. Wel vanuit het doel om een van mijn ideeën te realiseren. Weet u/je niet hoe of wat, maar spreekt het wel aan? Ook goed, neem dan contact op, dan verzinnen we wat. Mail me op:

mail

 

 

Ander werk

Hoewel ik pas in 2012 bewust aan de gang ben gegaan met autonoom werk, was ik al lange tijd bezig te tekenen en te schrijven in boekjes, waardoor ik me ontwikkelde. In 2003 deed ik ook een keer mee met een expositie in Den Haag, genaamd Sloopzacht.

Maquina de sol y olas

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Mijn eerste publieke werk daarna was in Mexico in 2012. Daar heb ik in de ingang van een expositie-ruïne een waterbak ingebouwd in een dak. De installatie heette: “Maquina de sol y olas”. Machine van zon en golven. De zon die in Mexico altijd hoog aan de hemel staat scheen via de golven in de bak op de grond. Je kreeg daardoor een levend schilderij, gemaakt door zon en wind. Boven de waterbak had ik een windvanger gemaakt die golven veroorzaakte in het water (zie foto).  De installatie vormde de entree, het was zo net alsof je over de bodem van een meer liep. Hoewel het project professioneel werd gedocumenteerd, heb ik de foto’s nooit mogen ontvangen. Ik heb slechts beelden van het maakproces en een video die ik nog hoop te plaatsen hier.

Het Kruis

Momenteel ben ik bezig met een serie rond Het Kruis (crucifix). Het eerste kruis, te zien op de foto bevindt zich verzonken in de grond, de zijwaartse balk steek nog net uit. Het is niet duidelijk of het kruis langzaam in de grond is weggezakt, of juist er uit tevoorschijn komt. In het tweede geval heb ik een kruis van een rivier af laten stromen. Wat denken mensen die dat zien? Wat roept het op? Het werk blijft in beweging, de kruizen bevinden zich nog steeds ergens op land, rivier of in de zee. Wat zal er mee gebeuren?

crucifix

DSC_4185

 

 

 

 

 

De Waterspiegel

In oktober 2018 staan we op het punt om een stichting op te richten. We richten ons op het scheppen van cultuurwerken die mensen raken op een manier die (helende) betekenis heeft voor hun leven.

www.dewaterspiegel.org

 

De Rouwtuin

Momenteel werk ik aan de ontwikkeling van een rouwtuin, een plek voor verwerking. De bezoeker doorloopt een tuin van beeldende kunst, gedichten,  ervaringsgebouwen en rituelen. Alles is er op gericht de rouwende te helpen in zijn proces. Zie www.derouwtuin.nl

Diner Parlant
SONY DSC

Tot 2017 organiseerde ik met Amanda van Alebeek zogenaamde “Diner Parlants”. Hierbij wordt tussen en door de gangen heen een thema besproken aan de hand van vragen, opdrachten en dergelijke.
We hebben nu drie diners van een serie gehad, waarmee we nog doorgaan. Het overkoepelende uitgangspunt is dat we cultuur zien als collectieve verwerking en beleiding van het mens-zijn. Daarbij hebben we tot nog toe gekeken naar:
“Winterrituelen en het fenomeen van Wilder Mann (wildeman)”
“De lach”
“De kooi van het ik”

Zie ook www.dinerparlant.nl. U kunt zich aanmelden voor deelname via bovenstaande mail.